Wyspianski Stanislaw - * * * - wiersze.annet.pl

Wyspianski Stanislaw
* * *
Hej, las rymanowski za mgłą,
a mnie dzisiaj jechać do Krakowa,
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
czemuż mi to oczy zaszły łza,
czemuż słońce za chmury się chowa?
Hej, gospodarz myje powoź na drogę,
spakowane koszyska już stoją,
jeno rozpierzchłych myśli sprząc nie mogę
ni w podróżny tobołek związać żałość moją.
Jeden mi się podobał ten las, jako ściana
stał przede mną posępny, dumny, tajemniczy,
była weń uroczystość set-letnia chowana,
milczał, a mnie zdawało się, że pieśnią krzyczy.
Że tam stały w stal zbroić rycerze zakute,
ślepcy, króle i giermki, i linii, i dziady,
że kniaź Kiejstut, gdy swoją poimał Birutę,
tak mnogie może wodził w orszaku gromady. -
Czemuż stoją i patrzą, i za mną się wleką,
chór tajemny, ponury, przeszłości przeklętej,
czego chcą - ?! - Boże - czegóż łzy po twarzy cieką -
ja nie rozumiem ich - nie jestem święty.
Bądźcie zdrowe, przeszłości uroczyste cienie,
wszak żywym jest świat żywy, a Sztuką świat myśli
I kniaź, i zbrojne roty - - to było marzenie - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Tak wszelką wielkość duszy cenzor mały skryśli.

Czytany: 1545 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy