>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Szlachetny automat
Idziesz, troską owiany. Oczy wbijasz w ziemię
Z deszczem pada grad gorzki i drobny jak siemię.
Na chodniku ślad kaszlu, pamiątka gruźlicza,
czyha na wzrok spuszczony. Smętna jest ulica.

Nie jadłeś od tygodnia. Na herbatę nie masz.
Twój stosunek do świata: rezygnacja niema.
A gdy słyszysz za sobą śmiejących się ludzi,
myślisz z wielką pokorą - żeś ty śmiech obudził.

Wreszcie staniesz, znużony. Oprzesz się o ścianę
Z dachu trafią cię krople z sadzą pomięszane
i nim wyciągniesz rękę, którą trzęsie febra,
już ci grosz w nią włożono. I otoś jest żebrak...

Odtąd będziesz wytrwałym, cichym automatem,
który grosze wyłudzą - a polega na tem,
że daje byle komu, za te kilka groszy,
smak dobrego uczynku, anielskiej rozkoszy!
Żebrząc sprzedajesz litość, dobrotliwość, hojność -
W niebo wiedziesz ulicę bezduszną i rojną.



Czytany: 972 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ