Sliwinski Ronald - Grudzien 1970

Sliwinski Ronald
Grudzien 1970
Malutki, nigdy nic nie znaczy.
Słabość, istnieje w rozproszeniu
Gdy praworządność czas wypaczy,
Rzadko kto, ulega złudzeniu.

Twarze spocone, brama tuż, tuż.
Śpiewy na ustach. Hymn w Stoczni grzmi.
Są Elektrycy - strajkują już.
Celownik, ładuj - gdzieś z przodu brzmi.

Jednostka błądzi w przerażeniu,
Spójności z Drugim poszukuje.
Brawura wali w zestawieniu,
W gromadzie jaśniej się główkuje.

Idą Spawacze, flagi w rękach,
Biało - czerwone, ukochane.
Chrystus na krzyżu sunie w mękach,
Prawa ludzkie sponiewierane.

"Kadłuby" niosą coś białego -
Piastowski symbol, Ptak odwieczny.
Pęcznieje powiew złowieszczego,
Zgrzyta zamków mur ostateczny.

Wrota otwarte. Krok naprzód. Strzał.
Studenci w czapkach dołączyli.
Krzyk głośne hasło wymarszu dał,
W gniewny korowód się zmienili.

Ktoś karabinem nagle ruszył -
Krew się polała na asfalcie.
Barierę ludzką, siłą skruszył,
"Pałami! - echo dudni - Walcie!

Czytany: 1163 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy