Maria Polak (Maryla) - Burzy się rozsądek ...

Maria Polak (Maryla)
Burzy się rozsądek ...

Zaniedbałam świty i zachody słońca
łąki w dal odeszły, błękit się zabłąkał
i cała wpatrzona gdzieś w bezkresu dale,
nie mogę odszukać mego miejsca wcale.

Burzy się rozsądek na marzenia moje
aby było dobrze ...musi być nas dwoje.
- wspierać a nie burzyć, głaskać słowem chwile,
bo przyjemnie poczuć te serca motyle,

które przypływają ze świtem, co rano,
wyruszają w drogę z nutką rozśpiewaną,
pochylają głowę nad mą codziennością
i myśli malują z tęczy dokładnością .

Łapię w dłonie płatki a w nich diament nocy,
który dnia każdego rozjaśnia mi oczy,
a w ciepłe promyki chętnie się ubieram,
zawsze chcę nadzieją moje dni przecierać.

Może jeszcze z losem zagram dobrą kartą
i loteria życia potwierdzi, że warto,
i że mi się to uda przez czas...nie wiem jaki,
dziękować za świty i za szczęścia ptaki...

Tylko co zrobić, jak los będzie nieprzekupny?

Czytany: 427 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy