Krzysztof Rudziński - Etiuda o kleszczu z Kleszczel

Krzysztof Rudziński
Etiuda o kleszczu z Kleszczel
1.

          Co roku mózg mi rozzłowieszcza
          wszechkleszczy lęk o wylęg kleszcza.
          Przykleszcza lęgną się rozkleszcze,
          hiobowo dręczą fobie kleszcze
          i kleszcząc, koniec końcem mieszczą
          w głęboki sens swa istność kleszczą,
          której natury cechy weszcze
          są dokuczliwie niedopieszcze.

2.

          Konkrecik ten o kleszczu z Kleszczel
          wykleszcza ze mnie gzów wszeteszcze,
          komarzy rojem rojeń dreszcze,
          szerszeni, pchli i meszczy jeszcze,
          a meszcząc tam się wierszem zwieszcza,
          gdzie ta mityczność buja wieszcza,
          ktorej natury cechy wieszcze
          są tym znaczące, co pokleszczne.

3.*

          Lecz drążą głębiej formy kleszczsze,
          korniczki druczku mówiąc streszczniej:
          Rozwiertków kłujki, Drwionki śmieszcze;
          Wszoł kurzy, Przywry, Nęków śmierszcze;
          Pastwica, Doskwier i psi Sierścień;
          Nużeńcze wielożerki świerzbcze;
          Przylepków krocia, owcze Wpleszcze,
          wreszcie Pryszczarków szorstka przestrzeń.

4.

Skleszczaj się – mówię-kleszczu! - Kleszcz, nie!
Jak nie – to jeszcze cię dopieszczę
          i tym pokleszczniej wierszem wtreszczę
          w już nieswędzące nic pokleszcze.

Czytany: 548 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy