Potocki Wacław - Pieśń, zawierająca w sobie przestrogę...

Potocki Wacław
Pieśń, zawierająca w sobie przestrogę...
Pieśń

zawierająca w sobie przestrogę, aby nie dufac fortom i jej faworom, ale cnotę nad wszytko jako niesmiertelm dobro ważyć i przekładać

Nie dufaj żaden nigdy swemu zdrowiu
Ani urodzie, szczęściu pogotowiu,
I na bogactwa nie każ swoje śmiele,
Acz ich masz wiele.

Wszytko to Parka ludziom nieżyczliwa
Z gardła wydziera! a choć nie pożywa
Sama nic tego, jednak wyplundruje,
Gdzie co poczuje.

Nie dba na stare, młode i mocarze,
Wszytkich jednako krzywą stalą karze,
Co gorsza, kogo ma zająć po głowie,
Jak żyw nie powie.

Gdzie teraz Samson i Herkulesowie,
Gdzie Atlas, co więc obłoki na głowie
Z gwiazdami nosił, ramion nie ruszając,
Nieba wspierając?

Gdzie Polifemus i waligórowie
Cyklopi, Ziemie rozpustni synowie,
Którzy góry z gór na góry nosili,
Z bogi walczyli?

Gdzie on zwycięzca wielki, niezmierzony,
Który żelazne z swymi Macedony
Kolca w nos włożył całemu światowi
Jak niedźwiedziowi?

Weszli pod ziemię, a moc ich serdeczną
Zła śmierć mogiłą przywaliła wieczną;
Znaku ich nie masz, wszyscy zaginęli,
Jak śnieg zniknęli.

Gdzie się podziały skarby Krezusowe,
Kędy puścizny drogie Attalowe,
Godne dziedzictwa pana świata wszego,
Rzymu wielkiego?

Gdzie sławna Troja, gdzie mądre Ateny,
Ozdobny Korynt i mocne Miceny?
Czas wszystkokrotny, jako był zbudował,
Znowu zepsował.

Wszelka rzecz skłonna do skazitelności,
A nie masz, co by prędzej odmienności
Podlegać miało jak człowiek ubogi;
Wyrok nań srogi.

Dopiero wesół, tańcuje i skacze,
Służą mu szlachta, służą i oracze;
Wieczór nie dojdzie, aż on po chorobie
Już leży w grobie.

Niech mówi. kto chce, że mam dosyć złota,
Szafirowy dwór, z dyjamentu wrota,
Parkany z pereł: kiedy co zaboli,
Nic nie po woli.

Sama odmiany nie lęka się cnota,
Sama otwiera do Olimpu wrota,
Kto z nią po morzu tego świata płynie,
Nigdy nie zginie.

Czytany: 1351 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy