Morsztyn Jan Andrzej - Zielone

Morsztyn Jan Andrzej
Zielone
"Maj rozwił drzewa, więc starym zwyczajem
Ustrójmy sobie, Jago, skronie majem
I grajmy z sobą o zakład zielone:
Ja jeśli przegram, dam ci wyrobione
Francuskim szmelcem na piersi noszenie,
Skąd go zaś potem zazdrość ma wyżenie;
A ty gdy przegrasz, dasz mi trzykroć gęby,
Gęby udolnej i ciemne pogrzeby
Odwlec, i zbiegłą duszę nazad wrócić,
I żywot przewlec, który śmierć chce skrócić."
Jam tak rzekł: ona tak odpowiedziała
Krótko, lecz okiem coś więcej szeptała:
"Jeśli mię zdybiesz sam bez zielonego,
Dam gęby i coś nad gębę milszego."
Potem dawszy mi ust raz dla zadatku:
" To teraz mówi- a czekaj w ostatku."
Ach, wygram pewnie i doda mi rady
Kupido zmyślny na kradzież i zdrady;
A ja-ć też, Jago, ani za swą rękę,
Ani za cnotę w tej grze nie przyrzekę,
I bylem danej dograł się nadzieje,
Wpisz mię i w czarne księgi, i w złodzieje.
Wtenczas więc nie tak chmiel okręca tyki,
Nie tak ściskają bluszczowe patyki
Buki, jako-ć ja uobłapiam szyję
I jako ust twych do woli zażyję;
A jeśli przydasz więcej za przegraną,
Kwituję królów z ich purpurą tkaną.

Czytany: 702 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy