eugmar. - w zawieszeniu - wiersze.annet.pl

eugmar.
w zawieszeniu
W ZAWIESZENIU

Czas się zatrzymał w niemym zdziwieniu
zawieszony na skale niepewności,
nie ma już słowa,wszystko w milczeniu
jakimś się skuliło w swej bierności...

W strasznym umysłu mego zadręczenia
jak w nieważkości kręci się wszystko
i ciągle do Boga rwą się trudne roszczenia,
dlaczego znów tak jakoś dziwnie wyszło?...

Nie wiem co mówić i nie wiem co począć,
ciągła niepewność mnie jak zadra boli,
czy na to zasłużyłem żeby znów dotknąć
samego dna golgoty,losu mej niewoli...

Ciągle mnie dotyka niespodzianka krzywd ,
a ja nadal chcę wierzyć,nadal ciągle ufam,
dlaczego jestem tak naiwny i choć żyw
jeszcze,powoli okrywa mnie wilcza skorupa...

Lecz czy zdążę się skryć pod wilczym całunem,
by o miłości do bliskich zapomnieć bezlitośnie,
czy raczej serce mi pęknie w mej ułudzie
przyjażni do tych,którym wierzyłem właśnie...

Boże daj mi sił bym mógł znów ból przeżyć
i dać wiarę losowi mimo tylu upadków,
pomóż jeszcze raz,daj mi nadzieję by wierzyć,
że dożyję w końcu spokoju i wiary w absurd...

eugmar.

Czytany: 397 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy