Szydzik Zofia - Dusza - wiersze.annet.pl

Szydzik Zofia
Dusza
Moja dusza jest jak rozwiany z jedwabiu szal
wydęta wiatrem na tle soczystych błękitów
płynie beztrosko przez wieki, w jak najdalszą dal
jak piękny żaglowiec od rufy do bukszprytu

niczym obłok lekka, wszak nie waży prawie nic
zwiewność eteryczna w rozmytych barwach mglistych
prawie rozproszona w smudze światła rajskich świec
i zielnych kadzideł z wiosennych łąk kwiecistych

czasem smutkiem wpada w letarg lub w sen parny
to znów płynie szalona, niczym Pegaz rączy
wolna od ram, na lianach życia mknie bezkarnie
przez wcielenia, plotąc warkocze z losów pnączy

o słodkim grzechu bywa, że śni i o cnocie
o łanach pól zielonych i pokutnym krzyżu
lubi marzyć o lśniących koronach od pozłoty
spowijać się w blaski, i balsamiczną mirrę

a gdy zapadam w sen ametystową nocą
i poświata księżyca rzeźbi liścia sztylet
dusza, tuż obok kota, przysiada na płocie
by tęsknić do gwiazd, wiem o niej tylko tyle.

Czytany: 2041 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy