eugmar. - GANEK - wiersze.annet.pl

eugmar.
GANEK
GANEK

Stoję na ganku
na jego schodach,
rozglądam sie w około,
stare płoty witają mnie
na nowo
każdego poranka...

rosa jeszcze trzyma się
listków i traw
a słońce powoli
wychyla się z za koron drzew,
pomiędzy liśćmi jabłoni
przeciskają się młode
płomyki budzącego się dnia,

patrzę jak
mała obórka na przeciwko
uśmiecha się do mnie
otwartymi
wrotami i malutkimi
oknami
obok kuchnia letnia
była...kiedyś
okna w niej
dawały lepszy program niż...

zieleń wciska się
całym swym jestestwem
w nasze myśli
jak narkotyk
od zapachu powietrza
kręci się w głowie
ten zapach zostanie do końca
i tylko tu...

zarośnięty ogród z krainy
radości
przypływ wspomnień
a w nim wyczuwam
pracę rąk mi najbliższych
ich rozmowy i śmiech
trojga najukochańszych kobiet
pochylonych przy
zbieraniu stonki

orzechy laskowe smakują
tak jak dawniej
tylko brak mi piesełów
łakomego na te owoce
Nichcieja
i Cimki z różowym noskiem
goniąca burzę i
radośnie poszczekującą
przy kopaniu dołów

zarośnięty i zabagniony strumyk
wielka rzeka przygód
mego dzieciństwa...
idę drogą nad jezioro
moje jezioro
cisza i krzyk łabędzi
perkozy jak dawniej nurkują
bawiąc się w ciuciubabkę,
gdzie tym razem wypłyną?

stoję na moście i oglądam
me wspomnienia
wielkie ważki i inne motyle
uwijają się w swym przeznaczeniu

liście lilii wodnych zawsze mnie
ciekawiły swą wielkością i kształtem

wracam
spoglądam na ganek
tak,
wszyscy w komplecie
siostrzyczka dotyka mnie za ramię
...wiesz braciszku
oni tu zawsze stoją na tym ganku
i się do nas uśmiechają
tu jest ich miejsce
ich kres(y)...

tu jest też moje miejsce
kiedyś też będę stał na tym
ganku
i się uśmiechał...

eugmar.

Czytany: 433 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy