Szydzik Zofia - Rozmowy z wnuczką 2

Szydzik Zofia
Rozmowy z wnuczką 2
Wieczorne szepty

powiedz mi babciu...
co to są słowa

to są małe ogniwa łańcuszka
zamknięte w zdaniu między dużą literą a kropką
wypowiedziane raz odlatują, jak wędrowne ptaki
nigdy już nie powrócą, zatem niech będą piękne
jak wiosenne kwiaty
nim wypowiesz

czy one pachną

kadzidłem pachną te, co opłakują śmierć
o zapachu jaśminu i tuberozy chwalą wzniosłą miłość
są słowa uskrzydlone niosące zapach wiatru
są także bezwonne, jak obojętny człowiek
jest ich bardzo dużo
zbyt dużo

jakie są słowa

patetyczne tworzą hymny
spędzające sen z powiek to słowa kamienie
klęczące przed cnotą to te, co grzechem pokornieją
są również okrutne niczym złamana przysięga
a wszystkie są na miarę mądrości
człowieka

jakich należy się wstydzić

tych, które donoszą i zdradzają
histerycznych i tych, co spotwarzają innych
nadętych i pokrętnych godzących w prawdę
w miejsce tych wszystkich lepsze jest
milczenie

jakich słów nie lubisz babciu

tych, co jak ogary
z nagonki.

Czytany: 1408 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy