>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Gdzie dawniej źrzenicami
Gdzie dawniej źrzenicami oświecane twemi
Kwiaty wschodziły godne archanielskiej skroni,
Potem rwałem ci bukiet na tej samej błoni,
Pomieszany z piołumem, z wierzby płaczącemi.

Kiedy ją chwast i blekot na zawsze zaciemi,
Za cóż się czysty kwiatek na niej nie zapłoni?
I wtenczas bukiet przyjmij: nie godzien twej dłoni,
Lecz zrósł na poświęconej twym pobytem ziemi.

Ach! podobne me serce do owej krainy.
Niegdyś błiskie twych piersi, w młodzieńczej ozdobie
Niosło ci piękne czucia i szlachetne czyny;

Dziś występne, niestety, szle ze swojej winy.
Choć dla drugich w szalonej cierpiało chorobie;
Nie gardź nim! było kiedyś poświęcone tobie.



[1825-1826]
Czytany: 1270 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ