violet_eyes - Aniol Smierci - wiersze.annet.pl

violet_eyes
Aniol Smierci
Nimfa. Mala wrozka.
Watla, zwiewna,
Cienka jak rozdzka.
Radosna zwyczajem,
Cieszaca sie zyciem,
Czarujaca swiat
Cieplym usmiechem,
Zniknela....
Potknela sie
I upadla.
Nikt jej nie pomogl.
Nikt nie pocieszyl.
Ronila lzy samotnie.
Z pospiechem lykala
Mrozne powietrze.
Podniosla oczy
W ciemne niebo,
Nasluchujac
Gwiazd szukala
I odpowiedzi.
Szeptala, prosila,
Spiew w placz zamieniala
Niemogla....
Mala, mala i samotna
W wielkim swiacie nienawiesci,
Nowosci, smierci,
Okrutnosci i zawisci.
Nie ma juz nic,
Ni domu, ni miejsca
Cieplego od chlodu.
Ani mamy ani brata,
Siostry i taty
Ni przyszlosci przejrzystej jak
Morskie fale przyplywu.
Ani nadzieji ktora jej
Zycie torowala.

Jak watly promyk swiecy.
Zgasla
I
Nie
Powroci....

Zwinela sie w klebek,
Trzesac sie zamknela oczy.
Wspomnienia jak sen
Z wiosennej nocy
Znikly w haosie mysli.
Pustka, niemilosierna pustka
Okrywa aniola milosci
I czyni smierci.
Snieznobiale skrzydla
Czyni czarnymi.
Smutna jej twarz
Barwia krwiste lzy.
Blask niewinnosci z niej umyka.
Cieply smiech,
Mile slowa,
Dawne zycie i slodka uroda
Wymknely sie z jej duszy.
Zastapily je pustka.
Cialo te same
Inne wnetrze
Hardosc z niej bije,
Zimno i smutek,
Bezradnosc krzyczy.
Wiatr powiewa jej dlugie wlosy,
Okrywa ramiona jakby nocnym puchem.

Zalamana
Opuszczona
Zapomniana na wieki........

Czytany: 1404 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy