>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Klub umarłych serc
Nie tłumacz mi
jak sen obłoków - jasnych,
trochę cię mało
na proste słowo, dotyk,
trochę za wiele
na krzyk i miłowanie.

Teraz gdy życie -
zakrzepła krew,
największą z ran,
potrafię cierpieć w ciszy,
milczeniem ból opatrzeć
i dumnie duszy okruch nieść na dłoni
- skarb.

Teraz śmierć nie jest nam najgorszym,
lecz to co przed nią wciąż zostało,
więc pytam czemu się wyrywa
to niepotrzebne ciało
i niezrozumiałym szeptem kłamie
- nadzieję martwą cuci?

Nie wytłumaczę ci
jak sen świata - ciemnego,
trochę mnie mało
na krzyk i miłowanie,
trochę za wiele
na proste słowo, dotyk.

W klubie umarłych serc
nie trzeba nam rozumieć
jak czekoladowe oczy
zmieniły się w kamienie
i jak z motyli dłonie
czerwienią krwi się stały.

                                     Dod@
Czytany: 1453 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ